Nobody's hero

 

Odruchowo zrobiłam jeden krok w tył. Zaczęłam się troszeczkę bać.. Ale nie chciałam uciec. Koniecznie chciałam wiedzieć kim on jest i czego ode mnie chce. 

Nie widziałam jego twarzy. Przysłaniały ją ciemno kasztanowe włosy. 

-Taylor ? 

-Tak.. A ty to..

-Oliver. 

Oliver zdjął bluzę.

-Skąd mnie znasz ? - zapytałam zaciekawiona.

-Ze szkoły.

-Hmm.. Nigdy cię wcześniej nie widziałam, a myślę, że zwróciłabym na ciebie uwagę. Twoje tatuaże są świetne ! Wszędzie je masz !

-Do pasa - uśmiechnął się.

-Serio chodzisz do naszej szkoły ?

-To znaczy ty chyba jesteś nowa, nie ?

-Yhym.

-To możliwe, że od momentu twojego przyjazdu nie było mnie w szkole.

-Czemu ?

-Miałem kilka spraw. Prosto idziesz ? - Oliver zmienił temat.

-Tak, tak. 

-To odprowadzę cię. Gdzie mieszkasz ?

-Na Wonder.. Wonder Street.

-Serio ? To koło mnie.

Od razu go polubiłam. Był niezwykle sympatyczny. Logiczne na kim się wzorował i jakiego zespołu słuchał. Zaczęliśmy powoli iść w stronę Wonder Street.

-Czemu tu się przeprowadziłaś ?

-Rodzice zmienili pracę. Zresztą, to miasto o wiele bardziej tętni życiem od poprzedniego.

-Racja. Tutaj ciągle się coś dzieje. Można się przyzwyczaić. 

-W dodatku Nowy Jork jest olbrzymi i piękny. Te wieżowce, parki.. Po prostu łał. 

-Ja tu mieszkam od urodzenia, więc to normalne. Myślę, że gorzej by było jak miałbym odnaleźć się w twoim poprzednim mieście. Nie wyobrażam sobie, że mógłbym się stąd przeprowadzić. A tak zmieniając temat, to chyba się mnie nie przestraszyłaś, co ?

-No wiesz.. - zaczęliśmy się śmiać.

-Mogłeś po prostu mnie zawołać, a nie straszysz człowieka ! - dodałam z uśmiechem.

-To następnym razem !

Po chwili byliśmy pod moim blokiem.

-Ja mieszkam dwa domu dalej. O tam ! - Oliver wskazał palcem na duży, nowoczesny, piętrowy domek.

-To faktycznie blisko. Fajnie. Cieszę się, że mnie wtedy 'wystraszyłeś'. Może w końcu poznałam kogoś podobnego do mnie. 

-Pod jakim względem ? - Oliver się uśmiechnął.

-Ogólnie..